Rokokowa estetyka od dawna inspiruje sztukę, architekturę i modę, ale czy wiesz, że także odegrała istotną rolę w muzyce? W dzisiejszym artykule przyjrzymy się rokoko w muzyce – jakie cechy definiują ten styl, jakie kompozycje są charakterystyczne dla epoki oraz jaką rolę odgrywa delikatność i lekkość dźwięku w dziełach rokokowych. Przygotuj się na muzyczną podróż do XVIII wieku!
Cechy charakterystyczne muzyki rokoko
W muzyce rokoko odnajdziemy wiele cech charakterystycznych, które wyróżniają ten okres w historii muzyki. Jedną z najbardziej znaczących cech jest delikatność i lekkość dźwięku, które nasycają utwory tego okresu. Muzyka rokoko emanuje subtelnością i finezją, co sprawia, że jest ona niezwykle przyjemna dla ucha i delikatna w swoim wyrazie.
Ważnym elementem muzyki rokoko jest także złożona ornamentyka, która zdobi dźwięki i nadaje im charakterystyczny, ozdobny ton. Ornamentyka ta sprawia, że utwory rokoko są bogate w detale i pełne finezji, co czyni je niezwykle intrygującymi dla słuchaczy.
Charakterystyczne dla muzyki rokoko są także eleganckie i gracje melodie, które płyną z lekkością i finezją. Melodie te są pozbawione agresji i surowości, zamiast tego emanują delikatnością i subtelnym pięknem.
W muzyce rokoko często pojawiają się również kontrapunktyczne elementy, które nadają utworom bogactwo i złożoność. Kontrapunktyka wzbogaca kompozycje, tworząc interesującą warstwę dźwiękową, której subtelność i precyzja są charakterystyczne dla tego okresu.
Inspiracje muzyczne epoki rokoko
Epoka rokoko jest często kojarzona z delikatnością, subtelnością i lekkością, które odzwierciedlają się nie tylko w malarstwie, architekturze czy modzie, ale także w muzyce. Muzyka rokoka była pełna wdzięku i elegancji, emanująca radosną atmosferą i harmonią.
W muzyce epoki rokoko często dominowały klasyczne formy muzyczne, takie jak sonata czy aria, jednak artyści rokoka przekształcali i ulepszali te struktury, nadając im subtelne ozdoby i fantazyjne melodie. Jednym z najlepszych przykładów jest muzyka J.S. Bacha, który w swoich kompozycjach wzbogacał kontrapunktyczne techniki baroku o nowe, lekkie elementy melodyczne.
Powszechnym instrumentem stosowanym w muzyce rokoko był klawesyn, który idealnie nadawał się do wyrażania delikatnych dźwięków i subtelnych nuansów. Kompozytorzy rokoka, tacy jak Francois Couperin czy Domenico Scarlatti, wykorzystywali klawesyn w swoich utworach, tworząc delikatne i eleganckie kompozycje.
Charakterystyczną cechą muzyki rokoko było również stosowanie ornamentacji, czyli ozdób muzycznych, które nadawały utworom lekkości i gracją. Ornamenty takie jak triller czy mordent dodawały kompozycjom rokoka subtelności i uroku, sprawiając, że dźwięki brzmiały jeszcze bardziej delikatnie.
W muzyce epoki rokoko nie brakowało również pieśni i arii, które były popularne w operze i operetce. Artyści rokoka, takie jak Jean-Philippe Rameau czy Georg Friedrich Handel, komponowali piękne arie, pełne delikatnych melodii i wzruszających tekstów, które poruszały serca słuchaczy.
Instrumentacja w muzyce rokoko
W muzyce rokoko instrumentacja odgrywała kluczową rolę w tworzeniu delikatnego i lekkiego brzmienia, które charakteryzowało ten epokowy styl muzyczny. Kompozytorzy rokoka starali się stworzyć atmosferę subtelności i finezji poprzez odpowiednie dobieranie instrumentów oraz ich harmonizację w utworach.
W muzyce rokoko wykorzystywano szeroki zakres instrumentów, takich jak:
- skrzypce,
- obój,
- klawesyn,
- trąbka barokowa,
- flet,
- wiolonczela,
- klarnet.
Instrumenty te były używane zarówno solowo, jak i w różnego rodzaju skomponowanych ensemble’ach, tworząc bogate i zróżnicowane brzmienie. Dzięki nim kompozytorzy rokoka osiągali pełnię emocji i delikatności w swoich utworach, przyciągając słuchaczy swoją subtelną melodią.
Charakterystyczną cechą instrumentacji w muzyce rokoko był także brak użycia fortepianu, który został zastąpiony przez klawesyn. Klawesyn nadawał utworom rokokowym specyficzny dźwięk, który idealnie wpisywał się w estetykę epoki, dodając im wyjątkowej finezji i lekkości.
Podsumowując, odegrała niebagatelną rolę w kształtowaniu charakterystycznego brzmienia tego stylu muzycznego. Dzięki odpowiedniemu dobieraniu instrumentów oraz ich harmonizacji, kompozytorzy rokoka osiągali unikalny balans delikatności i lekkości dźwięku, który do dziś porusza serca słuchaczy na całym świecie.
Rola emocji w muzyce rokoko
W muzyce rokoko emocje odgrywają kluczową rolę, przynosząc delikatność i lekkość dźwięku. Ten okres muzyczny cechował się subtelnością w przekazywaniu uczuć poprzez kompozycje, które emanowały elegancją i finezją.
Emocje jak zachwyt, miłość, tęsknota czy radość są wyrażane w muzyce rokoko za pomocą delikatnych melodii, skomplikowanych ornamentów i wyrafinowanych aranżacji. Dzięki temu słuchacz ma możliwość przeniesienia się w świat pełen romantyzmu i subtelności.
Muzycy tego okresu doskonale potrafili wyrazić swoje emocje poprzez różnorodne techniki kompozytorskie. Przykładowo, podnoszenie tonacji czy zmiany rytmu potrafiły oddziaływać na odbiorcę, wywołując w nim konkretne uczucia.
Ważnym elementem muzyki rokoko jest również instrumentacja, która pomaga w budowaniu atmosfery utworu. Delikatne dźwięki skrzypiec, fletów czy klarnetów potrafią subtelnie podkreślić emocje zawarte w kompozycji.
Podsumowując, rolą emocji w muzyce rokoko jest przede wszystkim przekazywanie subtelnych uczuć poprzez delikatność i lekkość dźwięku. To właśnie dzięki nim słuchacz może przenieść się w magiczny świat pełen romantyzmu i finezji, odkrywając nowe emocjonalne doznania.
Delikatność dźwięku – wymarzone brzmienie rokoko
Rokoko jest określane jako epoka pełna uroku, elegancji i delikatności. To właśnie w tym czasie powstała muzyka, która emanuje subtelnym pięknem i lekkością dźwięku. Szlachetne brzmienia instrumentów, kobiece głosy śpiewające o miłości i uczuciu, oraz delikatne kompozycje sprawiają, że muzyka rokoka jest jednym z najbardziej nastrojowych gatunków muzycznych.
W muzyce rokoko szczególną uwagę należy zwrócić na:
- Użycie ornamentów muzycznych, które nadają utworom subtelnego charakteru
- Zastosowanie dynamiki i tempa, aby podkreślić lekkość dźwięku
- Wykorzystanie instrumentów takich jak flety, skrzypce czy fortepian, które doskonale oddają delikatność epoki rokoka
Wymarzone brzmienie rokoko jest delikatne, subtelne i niezwykle piękne. To muzyka, która wprowadza słuchacza w romantyczną atmosferę, pobudza wyobraźnię i przenosi w czasach pełnych elegancji i wyrafinowania.
Instrument | Charakterystyka |
---|---|
Flet | Przezroczyste brzmienie, idealne do wyrażenia delikatności |
Skrzypce | Lekkość dźwięku, idealne do wykonywania melodii w stylu rokoko |
Fortepian | Subtelność i elegancja brzmienia, doskonale pasujące do muzyki rokoka |
Jeśli pragniesz doświadczyć delikatności dźwięku i wymarzonego brzmienia epoki rokoko, koniecznie sięgnij po jej nastrojowe utwory muzyczne. Pozwól się ponieść romantycznym dźwiękom i przenieś się w świat pełen uroku i elegancji.
Kontrast między barokiem a rokokiem
W muzyce rokoko możemy dostrzec wyraźny kontrast w porównaniu do baroku. Gdzie barok cechuje się bogactwem i intensywnością dźwięków, rokoko przynosi delikatność i lekkość. Ten subtelny styl muzyczny, rozwijający się w XVIII wieku, był odzwierciedleniem zmian w sztuce, architekturze i modzie tego okresu.
Rokoko to era, w której przywiązano dużą wagę do wrażliwości estetycznej i elegancji. Muzyka rokoka jest pełna ornamentów, przepychu i subtelnych detali, co kontrastuje z monumentalnością i powagą baroku. Delikatne dźwięki instrumentów smyczkowych, trąbek i fletów tworzą atmosferę lekkości i finezji, która sprawia, że muzyka rokoka jest niezwykle przyjemna dla ucha.
Charakterystyczną cechą muzyki rokoka jest także wykorzystanie form muzycznych takich jak menuet, gawot czy aria. Te eleganckie i melodyjne kompozycje idealnie oddają esencję tego okresu i podkreślają .
W porównaniu do monumentalnych orkiestr barokowych, muzyka rokoka często jest wykonywana przez mniejsze zespoły, co podkreśla intymność i subtelność tego stylu. Solówki instrumentów, takie jak skrzypce czy flet, mają tutaj ważną rolę, a harmonie dźwięków nasyconych emocjami przenoszą słuchacza w świat delikatności i lekkości.
Podsumowując, rokoko w muzyce to nie tylko , ale także odzwierciedlenie zmian społecznych i kulturowych tego okresu. Delikatność i lekkość dźwięku stały się charakterystycznymi cechami tego subtelnie pięknego stylu muzycznego, który zachwyca swoją elegancją i finezją.
Twórcy i kompozytorzy epoki rokoko
Epoka rokoko w muzyce to okres pełen delikatności, lekkości i elegancji. Twórcy i kompozytorzy tego czasu stworzyli dzieła, które zachwycają swoją subtelnością i finezją. Ich kompozycje emanują harmonią i wdziękiem, tworząc niepowtarzalną atmosferę, która przenosi słuchaczy w inny świat.
Jednym z najbardziej znanych kompozytorów epoki rokoko jest Jan Sebastian Bach. Jego utwory charakteryzują się precyzją wykonania i bogactwem harmonii. Jego muzyka jest pełna emocji i głębokich, filozoficznych treści, które poruszają serca słuchaczy.
Kolejnym wybitnym twórcą tego czasu jest Wolfgang Amadeus Mozart. Jego kompozycje są pełne gracji i wdzięku, emanują niezwykłą finezją i wirtuozerią. Mozart potrafił doskonale wyczarować delikatne i lekkie dźwięki, które roztkwiają zmysły i pozostają w pamięci na długo.
Twórcy epoki rokoko doskonale potrafili wykorzystać różnorodność instrumentów muzycznych, aby stworzyć niepowtarzalne brzmienie, które zachwyca swoją subtelnością. Ich kompozycje są pełne finezji i elegancji, tworząc niezapomniane arcydzieła muzyczne, które przetrwają wieki.
Twórca | Dzieło |
---|---|
Johann Strauss II | Walce wiedeńskie |
Antonio Vivaldi | Cztery pory roku |
Franz Joseph Haydn | Symfonia nr 94 „Zegarowa” |
Poznając twórczość i kompozycje epoki rokoko, możemy przenieść się w czasie i zanurzyć w świecie pełnym delikatności i lekkości dźwięku. Ich muzyka jest jak małe arcydzieło, które oczarowuje swoją subtelnością i pięknem, pozostawiając niezapomniane wrażenia.
Elegancja i finezja w muzyce rokoko
W muzyce rokoko odnajdziemy delikatność i lekkość dźwięku, które wyróżniają ten okres w historii muzyki. To właśnie w tym czasie artyści starali się wyrazić elegancję i finezję poprzez swoje kompozycje, tworząc utwory pełne subtelnych melodii i delikatnych harmonii.
Muzyka rokoko była pełna wdzięku i uroku, co sprawiało, że była idealnym towarzyszem dla arystokracji tamtego okresu. Kompozytorzy jak Jean-Philippe Rameau czy François Couperin tworzyli utwory, które emanowały delikatnością i subtelnością, oddając ducha epoki rokoko.
Jednym z charakterystycznych instrumentów używanych w muzyce rokoko był klawesyn, który dodawał delikatności i lekkości brzmieniu utworów. Dzięki temu instrumentowi artyści mogli wyrazić elegancję i finezję, które były tak charakterystyczne dla tego okresu.
W muzyce rokoko odnajdziemy również elementy galanterii, czyli artystyczne zdobycze mające na celu zachwycenie i oczarowanie słuchacza. Ta subtelna gra z dźwiękami i emocjami sprawiała, że muzyka rokoko była niezwykle urocza i piękna.
Muzyka rokoko jest doskonałym przykładem jak dźwięki mogą być w stanie wyrazić delikatność i lekkość, tworząc piękne i pełne uroku kompozycje. To właśnie w tych subtelnych niuansach wyraża się elegancja i finezja muzyki rokoko, która sprawia, że nadal zachwyca i inspiruje nas do dzisiaj.
Rozkwit opery w okresie rokoko
Okres rokoko to jeden z najbardziej uroczystych czasów w historii opery. W tym okresie sztuka muzyczna była pełna delikatności i lekkości, co sprawiało, że każde przedstawienie było prawdziwym widowiskiem dla wszystkich zainteresowanych.
Jednym z najważniejszych elementów muzyki rokoko był nacisk na melodyjność i zdobniczość. Kompozytorzy starali się tworzyć dzieła, które były zarówno piękne, jak i pełne finezji. Ich celem było sprawienie, że publiczność nie tylko słucha, ale również doświadcza emocji poprzez dźwięki, które brzmiły jak delikatny taniec.
Ważną rolę w rozkwicie opery w okresie rokoko odegrały również libretta. Teksty były starannie dobierane, aby pasowały do tematyki i nastroju muzyki, co sprawiało, że całość była spójna i wyjątkowa.
Jednym z najbardziej znaczących kompozytorów operowych tego okresu był Jean-Philippe Rameau. Jego opera „Hippolyte et Aricie” jest uważana za arcydzieło rokoko, które doskonale oddaje atmosferę i estetykę tamtej epoki.
Podsumowując, muzyka rokoko to czas delikatności, lekkości i elegancji. Opery tego okresu zachwycają swoją subtelnością i wyjątkowym kunsztem kompozytorskim, który do dziś pozostaje inspiracją dla wielu twórców muzycznych.
Rokoko w kameralistyce muzycznej
W muzycznej kameralistyce epoki rokoka odnajdziemy delikatność i lekkość dźwięku, które stanowią charakterystyczne cechy tego okresu. Kompozytorzy rokoka często eksperymentowali z formami muzycznymi, tworząc utwory pełne subtelnych melodii i finezyjnych detali.
Rokoko w muzyce jest pełne świeżości i wdzięku, emanuje delikatnymi akcentami i elegancką prostotą. Panuje tutaj harmonia i równowaga, co sprawia, że utwory kameralne z tego okresu są niezwykle urokliwe.
Wykonawcy muzyki rokoka często skupiają się na interpretacji utworów z epoki, starając się oddać oryginalny charakter i klimat tego czasu. Dzięki temu, słuchacze mogą przenieść się w świat delikatnych dźwięków i subtelnych emocji.
Charakterystyczne dla muzyki rokoka są także instrumenty takie jak flet, skrzypce czy klawesyn, które dodają delikatności i finezji brzmieniom. Dzięki nim, kameralistyka muzyczna tego okresu nabiera wyjątkowego charakteru.
Warto więc sięgnąć po nagrania muzyki rokoka, aby doświadczyć delikatności i lekkości dźwięku, które wprowadzą nas w magiczny świat barokowej kameralistyki. To prawdziwa uczta dla ucha i duszy!
Tańce i suity muzyczne – charakterystyczne formy epoki rokoko
W epoce rokoko muzyka nabrała nowego charakteru, który odzwierciedlał delikatność i lekkość tego okresu. Wszystkie elementy muzyczne, od harmonii po melodię, były ukształtowane w taki sposób, aby przypominały lekkie, zwiewne rzeźby czy delikatne wzory na tkaninach.
<p>Wśród charakterystycznych form epoki rokoko znajdują się tańce i suity muzyczne, które oddają atmosferę tego okresu. Tańce, takie jak menuet, gawot czy bourrée, były popularne w salonach i dworach arystokratycznych, a ich subtelne rytmy i eleganckie układy tańca doskonale odzwierciedlały estetykę rokoko.</p>
<p>Suity muzyczne, składające się z kilku krótszych utworów o zróżnicowanym charakterze, były również ważnym elementem repertuaru epoki rokoko. Kompozytorzy starali się eksperymentować z różnymi formami muzycznymi, tworząc dzieła pełne finezji i delikatnych emocji.</p>
<p>W muzyce rokoko dominowała też gra na instrumentach klawiszowych, takich jak klawesyn czy fortepian. Delikatność dźwięku tych instrumentów doskonale wpisywała się w estetykę tego okresu, tworząc subtelne i urocze brzmienia, które zachwycały słuchaczy.</p>
<p>Podsumowując, muzyka epoki rokoko jest pełna delikatności i lekkości, która doskonale oddaje klimat tego magicznego okresu w historii sztuki. Tańce i suity muzyczne stanowią nieodłączny element tego dziedzictwa muzycznego, inspirując kolejne pokolenia muzyków do tworzenia dzieł pełnych gracji i uroku.</p>
Melancholia i ekspresja w muzyce rokoko
W muzyce rokoko, która jest odzwierciedleniem epoki rokoko w sztuce i kulturze, można odnaleźć subtelne wyrazy melancholii i ekspresji. Delikatność i lekkość dźwięków, charakterystyczna dla tego okresu, sprawiają, że kompozycje rokoko emanują elegancją i finezją.
Ważną cechą muzyki rokoko jest umiejętne wykorzystanie ornamentacji, bogatych tonacji i delikatnych melodii. Dzięki temu utwory tego okresu emanują subtelnym pięknem, które często wywołuje u słuchaczy głębokie emocje.
Ekspresja w muzyce rokoko przejawia się nie tylko poprzez delikatność dźwięków, ale również przez wyrafinowane techniki kompozytorskie. Świetnie widać to na przykładzie prac takich kompozytorów jak Jean-Philippe Rameau czy Jean-Marie Leclair, których kompozycje pełne są emocji i subtelnych niuansów.
W muzyce rokoko można odnaleźć zarówno radosne i pełne energii utwory, jak i te nasycone melancholią i nostalgią. To właśnie ta różnorodność wyrazu sprawia, że muzyka rokoko pozostaje fascynującym obszarem do eksploracji i odkrywania.
Jednym z najbardziej charakterystycznych instrumentów używanych w muzyce rokoko jest klawesyn. Jego delikatny dźwięk doskonale wpisuje się w estetykę tego okresu i nadaje utworom subtelny, lekki charakter.
Podsumowując, muzyka rokoko zachwyca swoją delikatnością, ekspresją i subtelnością dźwięków. To unikalny okres w historii muzyki, który warto zgłębiać i doceniać ze względu na bogactwo emocji i piękno, które niesie ze sobą.
Romantyczne motywy w utworach rokokowych
W muzyce rokokowej pojawiają się liczne romantyczne motywy, które nadają utworom delikatność i lekkość dźwięku. To właśnie te cechy sprawiają, że muzyka tego okresu jest tak niezwykle urocza i pełna wdzięku.
Jednym z charakterystycznych elementów rokokowych kompozycji jest wyjątkowa subtelność brzmienia. Delikatne nuty, lekkie aranżacje i subtelne harmonie tworzą atmosferę idealną do opowiedzenia romantycznych historii.
W utworach rokokowych pojawiają się również motywy związane z miłością, namiętnością i melancholią. Te romantyczne wątki sprawiają, że muzyka tego okresu jest niezwykle emocjonalna i poruszająca.
Jednym z najbardziej znanych kompozytorów rokokowych, który doskonale potrafił wyrazić romantyczne motywy w swoich utworach, był Wolfgang Amadeusz Mozart. Jego melodyjne linie i delikatne aranżacje są doskonałym przykładem tego, jak muzyka rokokowa potrafi przemawiać do ludzkich serc.
Muzyka rokokowa zachwyca nie tylko pięknym brzmieniem, ale także bogatą ornamentyką i eleganckimi frazami muzycznymi. To wszystko razem tworzy niezapomniane i pełne uroku kompozycje, które zachwycają słuchaczy na całym świecie.
Podsumowując, sprawiają, że muzyka tego okresu jest niezwykle piękna i wyjątkowa. Delikatność i lekkość dźwięku tworzą atmosferę pełną magii, która zachwyca i porusza serca słuchaczy.
Poznaj najważniejsze dzieła muzyki rokoko
Podczas gdy barokowe kompozycje charakteryzowały się bogactwem i przepychu, muzyka rokoko niesie ze sobą delikatność i lekkość dźwięku. To właśnie w tym okresie muzycy zaczęli eksperymentować z nowymi formami i instrumentacją, tworząc dzieła, które do dziś zachwycają swoją subtelnością.
Jednym z najważniejszych dzieł muzyki rokoko jest „Cztery pory roku” Antonio Vivaldiego. Ten cykl koncertów skrzypcowych zachwyca nie tylko piękną melodiką, ale również niezwykłą wirtuozerią wykonawców. Każda z czterech części niesie ze sobą inny nastrój, ukazując zmieniające się krajobrazy i emocje związane z poszczególnymi porami roku.
Innym arcydziełem muzyki rokoko jest „Muzyka wodna” George’a Friedricha Händla. Ta suita instrumentalna została skomponowana na potrzeby koncertu na rzece Tamizie w 1717 roku. Dzięki zastosowaniu nietypowej instrumentacji, jak kapytula czy trąbka wodna, utwór wspaniale oddaje atmosferę i delikatność wodnych dźwięków.
Ważną postacią w muzyce rokoko był także Johann Sebastian Bach, którego „Koncerty Brandenburskie” są jednym z najbardziej znanych dzieł tego okresu. Kompozytor perfekcyjnie połączył w nich elementy kameralne z wirtuozowskimi partiami solowymi, tworząc arcydzieło, które do dziś jest powszechnie wykonywane na całym świecie.
Oprócz tych znanych dzieł, w muzyce rokoko pojawiały się także liczne pieśni, duety i tria, które zachwycają słuchaczy swoją delikatnością i subtelnymi melodiami. To właśnie w tych małych formach muzycznych artyści mieli okazję ukazać swoje umiejętności kompozytorskie i interpretacyjne.
Zastosowanie technik kompozytorskich w muzyce rokoko
Techniki kompozytorskie wykorzystywane w muzyce rokoko były niezwykle charakterystyczne dla tego okresu. Delikatność i lekkość dźwięku były kluczowymi elementami, które wyróżniały tę epokę od poprzednich.
Ważnym elementem muzyki rokoko było stosowanie technik kompozytorskich takich jak galanteria, która polegała na tworzeniu delikatnych, melodyjnych linii melodycznych, z subtelnymi ornamentami i ozdobnikami.
Innym aspektem był styl galant, charakteryzujący się prostotą formy i melodyjnością, co przyczyniło się do stworzenia lekkiego i rozrywkowego brzmienia, które było popularne w ówczesnych salach koncertowych.
W muzyce rokoko często wykorzystywane były również stylizacje, czyli odniesienia do muzyki poprzednich epok, takich jak barok czy renesans. Dzięki nim kompozytorzy mogli nawiązywać do tradycji, jednocześnie dodając nowoczesny, rococów falsz.
Techniki kompozytorskie w muzyce rokoko sprawiły, że ta epoka przyniosła wiele niezwykłych dzieł, które do dziś zachwycają swoją delikatnością i lekkością. Ich wpływ można wyczuć w muzyce takich kompozytorów jak Francesco Geminiani, Johann Stamitz czy Johann Joachim Quantz.
Podsumowując, miało kluczowe znaczenie dla kształtowania charakterystycznego brzmienia tego okresu. Delikatność i lekkość dźwięku sprawiły, że muzyka rokoko wyróżnia się na tle innych epok, pozostawiając niezatarte ślady w historii muzyki klasycznej.
To summarize, rokoko w muzyce jest jak delikatny taniec dźwięków, który porusza nasze serca i umysły swoją lekkością i subtelnością. Jest to niezwykły nurt, który nadal zachwyca słuchaczy swoją elegancją i finezją. Dzięki niemu możemy przenieść się w czasie do epoki pełnej wdzięku i uroku. Dlatego warto sięgnąć po utwory rokoko, aby doświadczyć magii tego wyjątkowego stylu muzycznego. Cieszmy się więc razem pięknem i wrażeniami, jakie daje nam rokoko w muzyce!